La canzone del fuoco
Λυγερό κυπαρίσσι θα φυτέψω βαθιά στο χώμα
και τη νύχτα θ’ ανάψω στην κορφή του ψηλή φωτιά.
Με χαρές και τραγούδια και λουλούδια ξανά στο στόμα
όλοι αδέρφια ας γινούμε και μ’ αγνή φωτεινή ματιά.
Χέρι χέρι ας πιαστούμε κι ας χορέψουμε γύρω μ’ αγάπη
γιατί φεύγουν τα νιάτα κι η ζωή σαν ποτάμι περνά.
Τα μικρά της αυγής πουλιά καρτερούν μες τα δάση
της παλιά τους να βρουν φωλιά που `χει η νύχτα σκεπάσει
πότε θα `ρθεις πάλι χρυσό καλοκαίρι με το λαμπερό σου τ’ αστέρι
πότε θα `ρθεις πάλι κοντά στ’ ακρογιάλι μια φωτιά ν’ ανάψω μεγάλη
Λυγερό κυπαρίσσι θα φυτέψω βαθιά στο χώμα
και τη νύχτα θ’ ανάψω στην κορφή του ψηλή φωτιά
Με χαρές και τραγούδια και λουλούδια ξανά στο στόμα
όλοι αδέρφια ας γινούμε και μ’ αγνή φωτεινή ματιά.
Χέρι-χέρι ας πιαστούμε κι ας χορέψουμε γύρω μ’ αγάπη
γιατί φεύγουν τα νιάτα κι η ζωή σαν ποτάμι περνά.
Snello un cipresso pianterò ben fondo nella terra
e di notte un fuoco accenderò sulla sua sottile cima.
Con gioie e canti e poi con un fiore in bocca
facciamoci fratelli tutti dallo sguardo puro e luminoso.
Prendiamoci per mano e con amore danziamo in tondo
perché la giovinezza fugge e la vita scorre come un fiume.
Gli uccellini dell'alba aspettano nei boschi
di trovare i loro nidi antichi che la notte ha ricoperto
quando verrai di nuovo dorata estate con la tua stella fulgida
quando verrai di nuovo presso la riviera accenderò un gran fuoco
Snello un cipresso pianterò ben fondo nella terra
e di notte un fuoco accenderò sulla sua sottile cima.
Con gioie e canti e poi con un fiore in bocca
facciamoci fratelli tutti dallo sguardo puro e luminoso.
Prendiamoci per mano e con amore danziamo in tondo
perché la giovinezza fugge e la vita scorre come un fiume.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 20.08.2014