funcionarios
Οι υπάλληλοι όλοι λιώνουν και τελειώνουν
σαν στήλες δύο δύο μες στα γραφεία.
Ηλεκτρολόγοι θα ‘ναι η πολιτεία
κι ο θάνατος που τους ανανεώνουν.
Κάθονται στις καρέκλες, μουτζουρώνουν
αθώα λευκά χαρτιά χωρίς αιτία.
"Συν τη παρούση αλληλογραφία
έχομεν την τιμήν..." διαβεβαιώνουν.
Και μοναχά η τιμή τους απομένει,
όταν ανηφορίζουνε τους δρόμους,
το βράδυ στις οχτώ, σαν κουρντισμένοι.
...Παίρνουν κάστανα σκέφτονται τους νόμους,
σκέπτονται το συνάλλαγμα τους ώμους
σηκώνοντας οι υπάλληλοι, οι καημένοι...
En sus despachos los funcionarios, sin excepción,
se gastan y se acaban, de dos en dos, como las pilas.
Los recambiarán, haciendo de electricistas,
la civilización y la muerte.
Sentados en sus sillas, emborronan
sin motivo albas cuartillas inocentes.
"Por el presente intercambio epistolar
tenemos el honor..." certifican.
Y el honor es lo único que les queda
cuando van subiendo por las cuestas
a las ocho de la tarde, como si les dieran cuerda.
Compran castañas asadas, piensan en las leyes,
piensan en el cambio de divisas...
y se encogen de hombros, los pobres funcionarios.
Avellinou © 20.08.2014