Cantar de los cantares
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου
με το καθημερνό της φόρεμα
κι ένα χτενάκι στα μαλλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Κοπέλες του Άουσβιτς,
του Νταχάου κοπέλες,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε σε μακρινό ταξίδι,
δεν είχε πια το φόρεμά της
ούτε χτενάκι στα μαλλιά.
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
Κοπέλες του Μαουτχάουζεν,
κοπέλες του Μπέλσεν,
μην είδατε την αγάπη μου;
Την είδαμε στην παγερή πλατεία
μ’ ένα αριθμό στο άσπρο της το χέρι,
με κίτρινο άστρο στην καρδιά.
Τι ωραία που είν’ η αγάπη μου,
η χαϊδεμένη από τη μάνα της
και τ’ αδελφού της τα φιλιά.
Κανείς δεν ήξερε πως είναι τόσο ωραία.
¡Qué hermosa era mi amor
con sus ropas de diario
y una peineta en el pelo!
Nadie sabía que era tan hermosa.
Muchachas de Auswitz,
muchachas de Dachau,
¿habéis visto a mi amor?
La hemos visto en viaje lejano,
ya no llevaba su vestido
ni la peineta en el pelo.
¡Qué hermosa era mi amor,
mimada por su madre
y los besos de su hermano!
Nadie sabía que era tan hermosa.
Muchachas de Mauthausen,
muchachas de Belsen,
¿habéis visto a mi amor?
La hemos visto en la plaza heladora
con un número en el brazo,
y una estrella amarilla en el corazón.
¡Qué hermosa era mi amor,
mimada por su madre
y los besos de su hermano!
Nadie sabía que era tan hermosa.
Avellinou © 21.08.2014