Cantαres Nuevos
Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
στενάζει ο άνεμος στα φύλλα
κι είναι η σελήνη μοναχή
Μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει ως τους ουρανούς
δίχως φεγγάρια δίχως κρίνους
και δίχως έρωτες νεκρούς
Ένα τραγούδι όλο γαλήνη
ένα τραγούδι φωτεινό
παρθένο από την αγωνία
κι από τη θλίψη ορφανό
Η νύχτα δίψασε για ίσκιους
για χείλη δίψασε η πηγή
μα εγώ διψώ για ένα τραγούδι
να φτάνει μέσα στην ψυχή
Dice la tarde: "¡Tengo sed de sombra!"
Dice la luna: "¡Yo, sed de luceros!"
La fuente cristalina pide labios
y suspira el viento.
Yo tengo sed de aromas y de risas,
sed de cantares nuevos
sin lunas y sin lirios,
y sin amores muertos.
Un cantar luminoso y reposado
pleno de pensamiento,
virginal de tristeza y de angustias
y virginal de ensueños.
Dice la tarde: "¡Tengo sed de sombra!"
Dice la luna: "¡Yo, sed de luceros!"
La fuente cristalina pide labios
y suspira el viento.
Avellinou © 23.08.2014