Non parlo mai di lei
Όλα μού λένε ο άνθρωπος μπορεί να τα αντέξει,
τον πόνο και τη μοναξιά, αρκεί να το πιστέψει.
Ο χρόνος φέρνει λησμονιά και τις πληγές μας κλείνει,
μα τη δική μου την πληγή αγιάτρευτη αφήνει.
Μα εγώ έχω χρόνια να τη δω, χρόνια να της μιλήσω,
κι όμως δεν μπόρεσα ποτέ τη σκέψη της να σβήσω.
Ποτέ μου δε μιλώ γι’ αυτή, ποτέ μου δε ρωτάω,
μα στ’ όνειρό μου έρχεται κι απότομα ξυπνάω.
Όλα μού λένε ο άνθρωπος μπορεί να τα νικήσει,
ακόμα και στο θάνατο να πάει και να γυρίσει.
Αν όπως λένε ο καιρός τη μνήμη ξεθωριάζει,
γιατί ο δικός της λογισμός τις νύχτες μ’ αγκαλιάζει;
Tutto, mi dicono, l'uomo puo' sopportare,
il dolore e la solitudine, basta che ci creda.
il tempo porta l'oblio e le nostre piaghe chiude,
ma la mia ferita lascia senza guarigione.
Ma io sono anni che non la vedo, anni che non le parlo,
eppure non ho potuto mai cancellare il suo pensiero.
Mai non parlo di lei, mai non chiedo,
ma nei miei sogni viene e mi sveglio d'inproviso.
Tutto, mi dicono, l'uomo puo' vincere,
andare ancora fino alla morte e tornare indietro.
Se, come dicono, il tempo cancella la memoria,
perche' il suo pensiero le notti mi abbraccia?
hrakleitos © 29.08.2014