Persefone's nightmare
Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο
τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα
και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που σμίγανε τα χέρια τους οι μύστες
ευλαβικά πριν μπουν στο θυσιαστήριο
τώρα πετάνε αποτσίγαρα οι τουρίστες
και το καινούργιο πάν να δουν διυλιστήριο.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία
κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα
τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία
άδεια κορμιά σιδερικά παιδιά κι ελάσματα.
Κοιμήσου Περσεφόνη
στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι
ποτέ μην ξαναβγείς.
Where pennyroyal and wild mind used to grow
and the earth brought forth her first cyclamen
now peasants are selling out the concrete
and the birds drop dead into the tall furnace chimney.
Sleep, Persefone,
in the embrace of the earth
Never come out again
on the balcony of the world
Where the mystery's initiates used to join their hands
in prayer before entering the sanctuary
now the tourists throw about cigarette butts
and go off to see the new refinery.
Sleep, Persefone
in the embrace of the earth
Never come out again
on the balcony of the world
Where the sea used to be a bountiful blessing
and the bleating was a prayer on the plain
now trucks are hauling to the shipyards
empty bodies scrap iron kids and metal sheets
Sleep, Persefone
in the embrace of the earth
Never come out again
on the balcony of the world
Geeske © 11.08.2006