De bitterheid vandaag
Η πίκρα σήμερα
δεν έχει σύνορα
κι εσύ δεν έπρεπε να μ’ αρνηθείς.
Κάποτε αλίμονο
στο μεσοχείμωνο
τον ήλιο σου `φερα να ζεσταθεί
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
δεν είναι πια γιορτή.
Έγινε τ’ όνειρο καπνός
πες μου γιατί, γιατί.
Κοίτα πώς κλαίει ο ουρανός
μα εσύ καρδιά μην κλαις,
κι όταν χτυπάει ο κεραυνός,
τραγούδι εσύ να λες.
Νύχτωσε, βράδιασε,
ο κόσμος άδειασε,
κρύβω το δάκρυ μου και καρτερώ.
Μα εσύ δεν έρχεσαι,
βρέχει και βρέχεσαι,
ποτήρι μου `δωσες, φαρμακερό.
De bitterheid, vandaag
heeft ze geen grenzen
en jij moest me niet afwijzen.
Ooit, helaas,
midden in de winter,
bracht ik je de zon om op te warmen
Kijk hoe de hemel huilt
het is geen feest meer.
De droom ging op in rook
zeg me waarom, waarom.
Kijk hoe de hemel huilt
maar jij, mijn hart, huil niet,
en als het bliksemt,
zing jij dan een lied.
Het is nacht nu, de avond viel,
de wereld werd leeg,
ik verberg mijn tranen en wacht.
Maar jij, je komt niet,
het regent en je wordt nat,
je gaf me een gifbeker.
renehaentjens © 31.08.2014