Göçmen
Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό πήρα παιδί τους δρόμους Περπάτησα όλη τη γη μ’ ένα τραγούδι στην καρδιά και τη βροχή στους ώμους Μ’ αυτά τα χέρια σαν φτερά που δεν εγνώρισαν χαρά πάλεψα με το κύμα Κι είχα βαθιά μου μια πληγή αγάπη που δε βρήκε γη χαμένη μες το κρίμα Με πρόσωπο τόσο πικρό από τον ήλιο το σκληρό χάθηκα μες τη νύχτα Κι ο έρωτας με πήγε κει που `χα στα χείλη το φιλί μα συντροφιά δεν είχα Με την καρδιά μου μια πληγή περπάτησα σ’ αυτή τη γη που είχα να τη ζήσω Μα μου τα πήρανε μαζί το όνειρο και την αυγή και φεύγω πριν αρχίσω Σαν σύννεφο απ’ τον καιρό μονάχο μες τον ουρανό θα `ρθω ξανά κοντά σου Μέσα σε κείνη τη βροχή που σ’ άφησα κάποιο πρωί κι έχασα τη ζωή μου Θα `ρθω ξανά απ’ τα παλιά σαν το πουλί απ’ το νοτιά την πόρτα να χτυπήσω Θα `ναι μια άνοιξη πικρή που όλα θ’ ανοίγουνε στη γη κι απ’ την αρχή θ’ αρχίσω		havada bir bulut gibi gökyüzünde yapayalnız bir bulut gibi yol aldım bütün yeryüzünü dolaştım kalbimde tek bir şarkı ve omuzlarımda yağmurla mutluluğu hiç tatmamış kanatlara benzer bu kollarla dalgalarla çarpıştım. ve içimde bir yara vardı yersiz yurtsuz bir sevgi talihsiz güneşin sertliğinden kararmış bir yüzle kayboldum gecede. aşk beni oraya götürdü dudaklarımda bir öpücüğün olduğu yere ama yoldaşım yoktu. kalbimde bir yara yürüdüm durdum yeryüzünde yaşamak varken. ama her ikisini de benden aldılar o rüyayı ve şafağı ve daha başlamadan bırakıp gidiyorum şimdi havada bir bulut gibi gökyüzünde yapayalnız bir bulut gibi yeniden yanına geleceğim o yağmurun içinde o sabah senden ayrıldığım ve hayatımı kaybettiğim yağmurun içinde geçmişten kopup geleceğim güneyli bir kuş gibi kapıyı tıklatacağım acı bir bahar olacak yeryüzünde herşeyin açıldığı ve ben herşeye yeniden başlayacağım
naytekin © 18.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info