La chanson des Gitans
Δεν έχω τόπο, δεν έχω ελπίδα,
δε θα με χάσει καμιά πατρίδα
και με τα χέρια μου και την καρδιά μου
φτιάχνω τσαντίρια στα όνειρά μου
Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό
και το λουμνό τ’ αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό
Και τα γκανίκια μας όταν χορεύουν,
με χασταρώματα που σε μαγεύουν,
κουνάνε σώματα και τα πιτέ τους,
μέσα σε κλείνουνε στις αγκαλιές τους.
Νάις μπαλαμό, νάις μπαλαμό,
και το λουμνό τ’ αφεντικό
νάγια δόμλες ατzέι μπαλαμό
Je n'ai pas de pays, je n'ai pas d'espoir
aucune patrie ne me perdra
et avec mes mains, et avec mon coeur
dans mes rêves je construis des tentes.
Fuis homme blanc, fuis homme blanc,
et notre chef sévère
n'accepte pas l'homme blanc.
Et quand nos filles dansent,
avec leurs déhanchements elles t'envoûtent,
elles secouent leur corps et leurs poitrines,
et dans leurs bras elles t'enlacent.
Fuis homme blanc, fuis homme blanc,
et notre chef sévère
n'accepte pas l'homme blanc.
leriote © 18.04.2016