Ardo, ardo
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος ένας καημός γεννιέται όταν φουντώνει ο πόλεμος το αίμα δε μετριέται Καίγομαι καίγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά πνίγομαι πνίγομαι πέτα με σε θάλασσα βαθιά Ορκίστηκα στα μάτια σου που τα ‘χα σαν βαγγέλιο τη μαχαιριά που μου ‘δωκες να σου την κάμω γέλιο Καίγομαι καίγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά πνίγομαι πνίγομαι πέτα με σε θάλασσα βαθιά Μα συ βαθιά στην κόλαση την αλυσίδα σπάσε κι αν με τραβήξεις δίπλα σου ευλογημένος να ‘σαι Καίγομαι καίγομαι ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά πνίγομαι πνίγομαι πέτα με σε θάλασσα βαθιά		Cuando nace una persona, nace un dolor. Cuando llamea la guerra, la sangre no se puede contar. Ardo, ardo: ¡echa más aceite al fuego! Me ahogo, me ahogo: ¡tírame al mar! Juré por tus ojos, que tenía de Evangelio, la cuchillada que me diste volvértela risa. Ardo, ardo: ¡echa más aceite al fuego! Me ahogo, me ahogo: ¡tírame al mar! Tú, hundido en el infierno, rompe tus cadenas. Y si me arrastrras a tu lado, ¡bendito seas! Ardo, ardo: ¡echa más aceite al fuego! Me ahogo, me ahogo: ¡tírame al mar!
Avellinou © 18.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info