НОЖ
Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζωνη μου σφιγμένο
ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι
όπως αυτά που συνηθούν και παίζουν οι αραπάδες
που από έναν γέρο έμπορο αγόρασα στ’ Αλγέρι.
Θυμάμαι, ως τώρα να `τανε, το γέρο παλαιοπώλη,
όπου έμοιαζε με μια παλιά ελαιγραφία του Γκόγια,
ορθόν πλάι σε μακριά σπαθιά και σε στολές σχισμένες,
να λέει με μια βραχνή φωνή τα παρακάτου λόγια:
«Ετούτο το μαχαίρι, εδώ, που θέλεις ν’ αγοράσεις
με ιστορίες αλλόκοτες ο θρύλος το `χει ζωσει,
κι όλοι το ξέρουν πως αυτοί που κάποια φορά το `χαν,
καθένας κάποιον άνθρωπο δικό του έχει σκοτώσει.
Ο Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ’ αυτό τη Δόνα Τζούλια,
την όμορφη γυναίκα του γιατί τον απατούσε.
ο Κόντε Αντόνιο, μια βραδιά, τον δύστυχο αδελφό του
με το μαχαίρι τούτο εδώ κρυφά δολοφονούσε.
Ένας αράπης τη μικρή ερωμένη του από ζήλεια
και κάποιος ναύτης Ιταλός ένα Γραικό λοστρόμο.
Χέρι με χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια.
Πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μα αυτό μου φέρνει τρόμο.
Σκύψε και δες το, μια άγκυρα κι ένα οικόσημο έχει,
είναι αλαφρύ για πιάσε το δεν πάει ούτε ένα κουάρτο,
μα εγώ θα σε συμβούλευα κάτι άλλο ν’ αγοράσεις.»
Πόσο έχει; Μόνο φράγκα εφτά. Αφού το θέλεις πάρ’το.
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζωνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ’ έκαμε και το `καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου...
На колана ми винаги стои затъкнат
един стар, стоманен африкански нож
от онези, с които арабите са свикнали да си играят,
и който купих от един стар продавач в Алжир.
Спомням си, сякаш е днес, стария антиквар,
излязъл сякаш от старо маслено платно на Гоя,
прав, пред дълги саби и парцаливи униформи,
как ми разказва с дрезгав глас следното:
„Този стар нож тук, който искаш да купиш-
легендата му приписва странни истории.
И всички знаят, че който го е притежавал,
накрая е убивал някого с него.
С този нож дон Базилио убил дона Джулия -
неговата красива съпруга - защото го мамела...
Граф Антонио, една вечер, неговия нещастен брат
със същия нож убил подло...
Негър убил малката си любовница, от ревност...
Италиански моряк убил гръцки боцман...
От ръка на ръка, накрая ножа стигна до мен.
Доста съм видял през живота си, но това ме плаши.
Наведи се да видиш, има гравирани котва и герб,
много е лек, няма и кварта да тежи.
Но, аз бих те посъветвал да си купиш нещо друго.”
-Колко струва?-„ Само седем франка. Щом го искаш, вземи го.”
Малък кинжал винаги е затъкнат в колана ми -
един каприз ме накара да го имам.
И понеже не мразя никого на този свят, че да го убия,
страхувам се, че някога ще го насоча към себе си...
yankobundov © 18.04.2016