Villages abandonnés
Έρημα χωριά
μέσ’ στο τρένο για τα σύνορα
άνοιξη βαριά στης καρδιάς τη ζυγαριά
άγνωστα πουλιά μέσ’ τα φύλλα που θροΐζουν
και σε τόπους που μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές
μυρίζουνε βροχές, άγριες βροχές.
Έρημα χωριά
σαν το δάκρυ μου που κράτησα
σαν τα μάτια σου π’ αγάπησα
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά
σαν τα έρημα χωριά.
Έρημα χωριά
λίγο έξω απ’ τα σύνορα
βλέμματα θεριά, άλλου κόσμου μαχαιριά
άλλου κόσμου η μαχαιριά.
Τώρα νοσταλγώ
τα φιλιά που δε μετρήσαμε
τα τραγούδια π’ αγαπήσαμε
και τα παίρνω μακριά σαν τα έρημα χωριά
σαν τα έρημα χωριά.
Villages abandonnés
Dans le train, vers la frontière,
printemps pesant sur la balance du cœur,
oiseaux inconnus dans le feuillage qui bruit,
dans des lieux qui sentent la pluie - averses brutales,
(qui) sentent la pluie - averses brutales.
Villages abandonnés
comme les larmes que j'ai retenues,
comme tes yeux que j'ai aimés
et que j'emporte, au loin, comme les villages abandonnés,
comme les villages abandonnés.
Villages abandonnés,
un peu à l'écart de la frontière,
regards féroces, coups de couteau d'un autre monde,
coups de couteau d'un autre monde.
Maintenant, j'ai la nostalgie
des baisers que nous n'avons pas comptés,
des chansons que nous avons aimées
et que j'emporte, au loin, comme les villages abandonnés.
Annette © 15.08.2006