Siempre risueños
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ το χάρτη για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί πάντα γελαστοί και γελασμένοι Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα Σαλονίκη μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί πάντα γελαστοί και γελασμένοι Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί πάντα γελαστοί και γελασμένοι		Por la noche los pecadores y al alba los solitarios desean Zeibékiko duro y timón nervioso y deambulan por lugares borrados del mapa por una gota del cielo, por un amor defectuoso Tanto como se vuelven amigos de Caronte (la Muerte) con el cigarro encendido en los labios atrapados en sus locos sueños siempre risueños, siempre risueños siempre risueños y engañados Nuestra juventud, un trayecto Atenas-Salónica una ciudad construimos juntos y todavía vivo de alquiler me acoste para soñar contigo sobre una estera de tilo y ví como la noche emite luz, y el capazón la púrpura Tanto como se vuelven amigos de Caronte (la Muerte) con el cigarro encendido en los labios atrapados en sus locos sueños siempre risueños, siempre risueños siempre risueños y engañados Tanto como se vuelven amigos de Caronte (la Muerte) con el cigarro encendido en los labios atrapados en sus locos sueños siempre risueños, siempre risueños siempre risueños y engañados.
Mayorgas © 19.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info