Dead
Με τραγούδια λυπημένα ανταμώναμε τα βράδια και με χάδια κουρασμένα απ’ της μέρας τα σημάδια Τα τσιγάρα μοιρασμένα η κιθάρα δανεική όνειρα μπογιατισμένα σε μι’ ασπρόμαυρη ζωή Τώρα πάψαν τα τραγούδια ξέβαψαν τα χρώματα δρόμοι και παλιές πλατείες άλλαξαν ονόματα Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν, τρομαγμένα και βουβά κι ό,τι πιότερο αγαπάμε μας πληγώνει πιο βαθιά Μού `χες πει πως όλα αλλάζουν φτάνει μόνο μια αφορμή μα τα δυο σου μάτια μοιάζουν φάροι σ’ άγονη γραμμή Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει Κι άμα δω κανένα φίλο τρέμω μη με θυμηθεί πεθαμένες καλησπέρες δε γουστάρω να μου πει		With sad songs we used to meet in the evenings and with tired caresses form the scars of the day The cigarettes were shared the guitar was borrowed the dreams were painted in a black and white life Now the songs have ceised the colours faded streets and old plazas changed names And if I see a friend I am shaking that he will remember me* I don't fancy to be told a dead "good evening" You had told me that everything changes, frightened and silent and whatever we love the most hurts us deeper than anything else You had told me that everything changes a sole cause is enough but your two eyes look like lighthouses in a barren line. And if I see a friend I am shaking that he will remember me I don't fancy to be told a dead "good evening" And if I see a friend I am shaking that he will remember me I don't fancy to be told a dead "good evening"
thamyri, Θάμυρις © 19.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info