NO NOS EXCUSO
Είδα μέσα στη βουή
την παλιά μου αγάπη
τόσες θύελλες εκεί
τόσες πυρκαγιές
Πως να κλείσει η πληγή
πως να βγει το αγκάθι
γιατί βρήκαμε γιατί
τόσες αφορμές
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Στον υπόγειο σταθμό
μια οφθαλμαπάτη
μες στο πλήθος το βουβό
χάθηκε κι αυτή
Δεν το καταλάβαμε
πόσο αργεί η αγάπη
να δούμε δεν προλάβαμε
το τέλος μας αρχή
Θα ’μαι πάντα εδώ
να φυλάω αυτά που πέταξες
δεν σε συγχωρώ
για όλες τις φωτιές που ξέχασες
Θα ‘μαι πάντα εδώ
όσα χρόνια κι αν περάσανε
δεν μας συγχωρώ
από φόβο χάσαμε
Vi entre la bulla
a mi antiguo amor
allí, muchas tormentas
muchos incendios
¿Cómo cerrar la herida?
¿cómo sacar el aguijón?
¿Por qué nos encontramos por qué
en tantas ocasiones?
Siempre estaré aquí
para vigilar todo lo que dejas
no te perdono
por todos los fuegos olvidados
Siempre estaré aquí
cuántos años han pasado
No nos excuso
por el miedo, perdimos
En la estación de metro,
un espejismo
en medio de la multitud silenciosa
también se pierde
No lo entendimos
cuánto retrasa el amor
para ver que no llega a tiempo
el comienzo de nuestro final
Siempre estaré aquí
para vigilar todo lo que dejas
no te perdono
por todos los fuegos olvidados
Siempre estaré aquí
cuántos años han pasado
No perdono
por el miedo, perdimos
segomaro, Jose Luis © 19.04.2016