Pista od fosfora
Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο
θα σου `φτιαχνα μια πίστα από φώσφορο
με δώδεκα διαδρόμους
δώδεκα τρόμους
με βύσματα κι εντάσεις φορητές
με πείσματα κι αεροπειρατές
αν ήτανε η αγκαλιά σου όαση
θα σου `φερνα δισκάκια για ακρόαση
στο λίκνισμα της άμμου
στάλα η καρδιά μου
κι η διψασμένη μου ψυχή στρατός
και πάνω της ζωής ο αετός
Όνειρα όνειρα
φλόγες μακρινές μου
Του φευγιού μου όνειρα
κι άγνωστες φωνές μου
Κοιμήσου εσύ κι εγώ θα ονειρεύομαι
σαν ήσυχος θεός θα εκπορεύομαι
απ’τ’άσπρο σου το χιόνι
δίχως σεντόνι
στα νύχια του κακού τη νύχτα αυτή
κι ο θάνατος λυπάται να κρυφτεί
Kad bi tvoje tlo bilo pogodno
napravila bih ti pistu od fosfora
sa dvanaest koridora
dvanaest strahova
sa prenosivim konektorima i naponima
sa ćudima i otmičarima letelica
Kad bi tvoj zagrljaj bio oaza
donosila bih ti ploče da slušaš
u ljuljanju peska
moje srce je kap
moja žedna duša je vojska
a iznad života orao
Snovi, snovi
plamenovi moji daleki
snovi o bekstvu
i nepoznati glasovi
Ti spavaj a ja ću sanjati
kao tihi Bog ću proishoditi
iz tvog belog snega
nepokrivena
u kandžama zla, ove noći
i smrti je žao da se sakrije.
Vladimir Boskovic © 19.04.2016