Marianthe of the Winds
Μέσα από άγνωστο χωριό κοντά στον Παρνασσό
ξεκίνησα για να δοκιμαστώ
κι αυτούς που με παιδέψανε σαν άγιο και Χριστό
τους έκοψα τον ένα τους μαστό
περπάτησα και πάτησα σε ζωντες και νεκρούς
ξεπέρασα τους δίσεκτους καιρούς
κι απόκτησα τον μύθο μου με στοχασμούς πικρούς
σε υπόγειους δρόμους άδειους και υγρούς
Με λεν Μαριάνθη κι είμ’από τρελή γενιά
μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά
χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά
και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά
Μια χήρα από την Έφεσο δεν ήμουνα ποτές
δεν είχα στρατιώτες για εραστές
τα ζάρια μου τα έπαιξα στις φτωχογειτονιές
και κέντησα τον πόνο με πενιές
δεν μπόρεσα να γίνω ούτε γυναίκα ούτε ευτυχής
δεν δούλεψα σε οίκους ανοχής
και μες την αναδίπλωση της νέας εποχής
απόμεινα μια ανάμνηση ατυχής
Με λεν Μαριάνθη κι είμαι από τρελή γενιά
μισώ του κόσμου τη βία κι απονιά
χιλιάδες μάτια με κοιτούν από μακριά
και μου μετράνε της ζωής μου τα κεριά
From an unknown village near Parnassus
I took off to be tested
And those that tormented me like a saint and Christ
I cut them their one tit
I walked and I stepped on the living and the dead
I overcame the bissextile years
And I got my myth with bitter thoughts
In underground streets empty and humid
They call me Marianthe and I am from a crazy lineage
I hate people's violence and heartlessness
Thousands eyes see me from afar
And count my life's candles
A widow from Ephesus I was never
I didn't have soldiers for lovers
I threw my dice in the poor neighborhoods
I embroidered my pain with string plucks
I couldn't become either a woman or happy
I didn't work in brothels
And in the new age's wrap
I remained an unfortunate memory
They call me Marianthe and I am from a crazy lineage
I hate people's violence and heartlessness
Thousands eyes see me from afar
And count my life's candles
Rautha © 19.04.2016