Vraag het niet aan de hemel

Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει

Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου

Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει


Woord na woord raakten we onszelf kwijt
de pijn trof ons en de nacht overviel ons
Wis maar je tranen met je zakdoek
dan kan ik de zon drinken aan je lippen

Vraag het niet aan de hemel
de wolk of de maan
Je teneergeslagen blik
is donker als de de nacht

Wat ons overkwam en ons bedroefde
het raakte ons geniepig als een mes
Wis maar je tranen met je zakdoek
dan kan ik de zon drinken aan je lippen

Vraag het niet aan de hemel
de wolk of de maan
Je teneergeslagen blik
is donker als de de nacht

renehaentjens © 19.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info