Yiannis the murderer

Ο Γιάννης ο φονιάς,
παιδί μιας πατρινιάς
κι ενός Μεσολογγίτη,
προχτές την Κυριακή
μετά απ' τη φυλακή,
επέρασ' απ' το σπίτι.

Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.

Του βγάλαμε γλυκό
τού βγάλαμε και μέντα,
μα για το φονικό
δεν είπαμε κουβέντα.

Μονάχα το Φροσί,
με δάκρυ θαλασσί
στα μάτια τα μεγάλα,
τού φίλησε βουβά
τα χέρια τ’ ακριβά,
και βγήκε από τη σάλα.

Δεν μπόρεσε κανείς
τον πόνο της ν’ αντέξει,
κι ούτε ένας συγγενής
να πει δεν βρήκε λέξη.

Κι ο Γιάννης ο φονιάς,
στην άκρη της γωνιάς
με του καημού τ’ αγκάθι,
θυμήθηκε ξανά
φεγγάρια μακρινά,
και τ’ όνειρο που εχάθη.



Yiannis the murderer, the child of a mother from Patra
and a father from Messolonghi
The day before yesterday, on Sunday, after jail
I passed by the house

They put out desserts, they put out mints
But not a word was spoken about the murder

Only Frosi*, with ocean blue tears
in her big eyes
Kissed his expensive hands mutely
and left the parlour

No one could bear her pain
Nor could any relative say they have no words

And Yiannis the murderer at the edge of the corner
with the thorn of longing
Remembered again far-away moons and the dream that was lost

ξαν2910, Ross/Ρος © 28.04.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info