Happy, sad and drinkers
Περίσσεψε η τύχη μου
και γκρέμισα τα τείχη μου
ότι αγαπούσα τόδωσα
κι ότι ποθούσα το `χασα.
Λένε οι ψυχολόγοι
κι οι φίλοι μου οι λόγιοι
"απλά τα πράγματα να λες
και στα τραγούδια να μην κλαις
να μην κλαις".
Μα δω βαθειά στην κόλαση
έχουμε βρει μια όαση
αγάπες που σαλεύουνε
τα όνειρα διαλέγουνε.
Σα να μην έζησα ποτέ
σα να μην κοίταξα ψηλά απ’ το παραθύρι
δένδρα φυτρώνουν στις γωνιές
περνούν τα χρόνια
περνούν κι οι φίλοι...
Ευτυχείς, λυπημένοι και πότες
με κρασί, με καπνό, και δυο νότες
ταξιδέψαμ’ αργά, σε κρεβάτια ζεστά
μα θαρρώ πως ξυπνήσαμ’ αργά.
Περπατώ σ’ ένα κόσμο π’ αλλάζει
όπως τα ρούχα μας τα χθεσινά
βάζει κορδέλες και με ταράζει
βάφεται άλλος και προσπερνά.
My luck was surplused
and I took down my walls
I gave away whatever I loved
and whatever I craved, I lost it.
Psychologists say
and my literati friends (say as well)
"say things in a simple way
and dont' cry in the songs (you say)
don't cry".
But here deep in the hell
we have found an oasis
loves that budge
and choose the dreams.
As if I never lived
as if I never looked high from the window
trees grow in the corners
the years go by
friends go by too...
Happy, sad and drinkers*
with wine, with smoke and with two notes
we travelled slowly, in warm beds
but I suppose that we woke up late.
I am walking in a world which is changing
just like our yesterday clothes
it puts on ribbons and upsets me
it disguises** to another one and passes by.
thamyri, Θάμυρις © 02.05.2016