Świtem ma jaźń ucieka
Μάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ’ ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι
Bάστα το νου, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού `φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα
Ja nie mam maski - nie chcę mieć - by w karnawale bywać
Jedynie do łowienia sieć by zgarniać w nią przebiegłość mórz - o!
I plon milczenia zrywać
Więc strzelbo strzel z sił całych zdziel ładunkiem cukru prosto w cel
Niechaj odczuje widowni parter siłę konfetti w ogniu otwartym
Swą myśl odrzucam niczym śmieć - logiki się wyrzekam
Z bezdomnym żalem naprzód przeć wciąż muszę wśród niechcianych dróg - o!
Świtem ma jaźń ucieka
Weź umysł w garść weź umysł w garść nie daj mu w obwinianiu trwać
On który z bólem trzyma przymierze on który słodycz skąpo odmierza
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 02.05.2016