Griechische Geschichtsschreibung
Τω καιρώ εκείνο ο ακμαιότερος κλάδος της πελασγικής δρυός
εκάλυπτε τρεις οικισμούς πέριξ του μυστηριώδους Βράχου της Ακροπόλεως.
Αλλά μετά τα δραματικά γεγονότα της Μεσοποταμίας, τα οποία οδήγησαν
εις την έξωσιν των πρωτοπλάστων εκ της κοιλάδος του Τίγρεως και
προεκάλεσαν σύγχυσιν εις τας φρένας των ανθρώπων, οι οικισμοί
των Αθηνών ήρχισαν να πληθύνονται παραλόγως.
Αποτέλεσμα υπήρξεν η αλματώδης επέκτασις της πόλεως και η δημιουργία
του λεγομένου άστεως, το οποίο κατά τους αρχαιοπλήκτους ιστορικούς
εμεγαλούργησε και περιεβλήθη την αίγλην της αιωνιότητος.
Επίσκοποι και προεστοί
κατακτητές και στρατηλάτες
επαναστάτες και αστοί
της ιστορίας οι πελάτες.
Αλλά οι αρχαίοι Θεοί, εν τη μερίμνη των δια τα υπόλοιπα πελασγικά
φύλα, απεφάσισαν την βαθμιαία κατάρρευσιν των Αθηνών ως ηγέτιδος
πόλεως και την απαλλαγήν του Ελληνισμού, ως εθνικού πλέον συνόλου,
εκ των κινδύνων του συγκεντρωτισμού. Κατά τους επόμενους μακρούς αιώνας
κατεβλήθησαν αρκεταί προσπάθειαι δια την αναβίωσιν του παλαιού άστεως,
αλλ’ αύται απέβησαν άκαρποι. Ευτυχώς δε, διότι κατά την νεωτέραν και σκληροτέραν δοκιμασίαν
του γένους, η εκ νέου κυριαρχία των Αθηνών θα απεδυνάμωνε τας
κορυφάς και τας πεδιάδας της πελασγικής γης,
αι οποίαι διεμόρφωσαν την οριστικήν φυσιογνωμίαν της φυλής και κατηύγασαν
δι’ ανεσπέρου φωτός τους ομιχλώδεις ορίζοντας της
περιδεούς ανθρωπότητος.
Στο Σούλι και στην Αλαμάνα
κάναμε φως τη συμφορά
θα μας θυμούνται τάχα μάνα
καμιά φορά;
Ματαία ελπίς. Ουδείς τους ενεθυμήθη ως ζωσας αιωνιότητας,
ουδείς τους κατενόησεν εις τας πραγματικάς των διαστάσεις. Και αι
Αθήναι, καταστάσαι πρωτεύουσα νεοπαγούς κράτους, ήρχισαν να
προετοιμάζονται δια την εκ νέου απορρόφησιν της ικμάδος του έθνους.
Αλλά η προγονική κληρονομία δεν είχεν εξ ολοκλήρου σπαταληθή και
οι μεταγενέστεροι αδελφοί του μικρού Χορμόπουλου, εκ των Ηπειρωτικών
ορέων και εξ όλων των στενωπών της αθανάτου πατρίδος, διέπλευσαν την
Αχερουσίαν της μοίρας των με την γαλήνην του μαρτυρίου και της θυσίας.
Και τα βαρβαρικά έθνη ηπόρησαν και κατ’ ιδίαν εκάγχασαν ακριβώς όπως
αι Αθήναι.
Χτυπάτε της οργής προφήτες
καμπάνα στην Καισιαριανή
νά `ρθουν απόψε οι Διστομίτες
νά `ρθουν κι οι Καλαβρυτινοί
με σπαραγμό κι απελπισία
για τη χαμένη τους θυσία.
Άραγε είναι αληθές ότι η θυσία των απέβη επί ματαίω;
Ουδείς δύναται να αποφανθή μετά βεβαιότητος και ουδείς δύναται να
προεξοφλήση το μέλλον διότι η ιστορία των ανθρώπων είμαι μία
συνεχής παλινδρόμησις. Αλλά με την διαρκώς ογκούμενην υπερτροφίαν της
Αττικής αι προοπτικαί διαγράφονται σκοτειναί. Οι αρχαίοι Θεοί δεν
υπάρχουν πλέον δια να δώσουν την λύσιν, και ούτω, θάττον η βράδυον,
αι Αθήναι θα συγκεντρώσουν εις τους κόλπους των και θα εξαφανίσουν δια
παντός την Ελληνικήν αρετήν, ως ο Κρόνος εις το απώτατον παρελθόν
κατέτρωγε τα ίδια αυτού τέκνα ή ως ο Ήλιος εις το απώτατον μέλλον θα
συγκεντρώσει εις τας αγκάλας του τους πλανήτας του
και θα καταβροχθίσει αυτούς!
Γένοιτο! και εις τους αιώνας των αιώνων αμήν.
Πότε θ’ ανθίσουνε τούτοι οι τόποι;
Πότε θα `ρθούνε κανούργιοι ανθρώποι
να συνοδεύσουνε την βλακεία
στην τελευταία της κατοικία;
Zu jener Zeit bedeckte der vitalste Ast der pelasgischen (1) Eiche (2)
drei Siedlungen rund um den geheimnisvollen Felsen der Akropolis.
Aber nach den dramatischen Ereignissen von Mesopotamien, welche zu der Vertreibung
der zuerst Erschöpften aus den Tälern des Tigris führten und
Verwirrung hervorriefen in der mentalen Verfassung der Menschen, begannen
die Siedlungen von Athen sich irrational zu vermehren.
Daraus resultierte die sprunghafte Ausdehnung der Stadt und die Erschaffung
des oben genannten Burgbergs, der gemäß der altertumsversessenen Historiker
Großes bedeutete und sich umgab mit dem Glanz der Ewigkeit.
Bischöfe und Gemeindevorsteher
Eroberer und siegreiche Militärs
Revolutionäre und Stadtbürger
sind die Nutznießer der Geschichte.
Aber die alten Götter, im Angedenken an die Reste der Götter der pelasgischen
Stämme, entschieden den allmählichen Niedergang von Athen als führender
Stadt und die Befreiung in Gestalt des Hellenismus, als ethnische Gesamtheit,
ohne Gefahr von Zentralismus. Während der folgenden langen Jahrhunderte
wurden gewisse Versuche niedergeworfen, die Akropolis der Alten wieder aufleben zu lassen,
sie stellten sich als fruchtlos heraus. Weil während der jüngsten und härtesten Prüfungen
der Nation abermals die Souveränität der Athener die Berge und
Ebenen des pelasgischen Landes geschwächt hat,
welche die definitive Physiognomie des Stammes ausmachen,
wird der neblige Horizont der furchtvollen Menschheit leider nicht durch immer scheinendes Licht überwunden.
In Suli (3) und Alamana (4)
stellten wir das Unheil ins Licht,
werden sie wohl an uns erinnern, Mutter,
irgendwann einmal?
Vergebliche Hoffnung. An keinen von ihnen wird gedacht in Ewigkeit,
keiner von ihnen wird verstanden in seiner tatsächlichen Dimension. Und
Athen, im Status der Hauptstadt des neu geschaffenen Staates, begann
sich darauf vorzubereiten, abermals die Vitalität der Nation aufzusaugen.
Jedoch ist das altüberlieferte Erbe nicht gänzlich verschwunden und
die nachgeborenen Brüder des jungen Chormopulos (5), aus den Bergen des
Epiros und den engen Passagen der unsterblichen Heimat, fuhren über den
Acheron (6) mit der Gelassenheit des Märtyrers und des Opfers über ihr Schicksal.
Und die barbarische Nation wunderte sich und lachte laut genau wie die Athener.
Schlagt an, ihr Propheten, die Glocke
des Eides in Kaisiariani (7)
damit heute Abend die Distomiten (8)
und die Kalavritiner (8) kommen
mit dem Schmerz und der Verzweiflung
über ihr verlorenes Opfer.
Ob es wohl wahr ist, dass das Opfer der Vorfahren vergeblich war?
Keiner vermag es mit Gewissheit zu erklären und keiner vermag
die Zukunft vorwegzunehmen, weil die Menschheitsgeschichte ein
ständiges Hin und Her ist. Aber mit der ständig zunehmenden Überernährung von
Attika zeichnen sich dunkle Perspektiven ab. Die alten Götter gibt es
nicht mehr, um Lösungen anzubieten und früher oder später
werden die Athener ihr Gebiet ganz ausfüllen und die Tugend der Hellenen
für immer auslöschen, wie Kronos in der fernen Vergangenheit
die eigenen Kinder gefressen hat oder wie Helios in der
fernen Zukunft die Planeten anziehen und sie verschlucken wird!
So sei es! Für immer und in Ewigkeit, Amen.
Wann werden diese Landschaften erblühen?
Wann werden neuen Menschen kommen,
um die Dummheit zu ihrem
letzten Wohnsitz zu führen?
lipsia © 02.05.2016