諸刃の剣になった愛
Αγάπη που `γινες δίκοπο μαχαίρι
άλλοτε μου `δινες μόνο τη χαρά
μα τώρα πνίγεις τη χαρά στο δάκρυ
δε βρίσκω άκρη, δε βρίσκω γιατρειά.
Φωτιές ανάβουνε μες στα δυο του μάτια,
τ’ αστέρια πέφτουνε όταν με θωρεί.
Σβήστε τα φώτα, σβήστε το φεγγάρι
σαν θα με πάρει τον πόνο μου μη δει.
諸刃の剣になった愛よ
昔は喜びしかくれなかったが
今は喜びをなみだに溺らし、
逃れる方法も、治る方法もが見つからない。
彼の光がつく目が
わたしを見つめる時に、星は落ちる。
光を消し、お月さんも消して下さい、
わたしを圧倒する苦しみが視られないように。
Tom_Σήφης © 02.05.2016