Une lune bizarre
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο με βλέπει
σαν μάλαμα παλιό θαρρώ πως μοιάζει
και το στερνό μου τάλιρο στην τσέπη
θαμπώνεται, πονεί κι αναστενάζει.
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο μου λέει
κι απόψε θ’ αγρυπνήσουμε αντάμα
ένα φεγγάρι αλλόκοτο που κλαίει
μαζί με της καρδιάς το μαύρο κλάμα.
Ένα φεγγάρι αλλόκοτο στους δρόμους
με παίρνει το κατόπι και μου γνέφει
κι ύστερα μ’ αγκαλιάζει από τους ωμούς
και πάμε για τα στέκια σου στου Στρέφη.
Une lune bizarre me regarde
pareille à de l'or ancien, je crois qu'elle ressemble
à la dernière pièce de cinq drachmes dans ma poche,
elle se ternit, souffre et soupire.
Une lune bizarre me dit
que ce soir nous veillerons ensemble
une lune bizarre qui pleure
avec les larmes noires du cœur.
Une lune bizarre
me suit et me fait signe
puis elle me prend par les épaules
et nous allons chez Strefi, ton rendez-vous favori.
Annette © 25.08.2006