Ed infine

Μοιάζεις με πλοίο κι άρχισες να βάζεις
Νερά μεσ’ στο παλιό σκαρί σου
Κι αργοβουλιάζει το κορμί σου
Μοιάζουν τα λόγια του να σε πειράζουν
που πάντοτε εσένα βγάζουν για ό,τι γίνεται ένοχη

Άκουσε με είν’ αμαρτία
Έτσι όπως σου φέρεται
μην του δίνεις τόση αξία
Το εκμεταλλεύεται

Κι επιτέλους πάψε ν’ αυτοτιμωρείσαι
που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε
μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι
πάψε πια ν’ απολογείσαι για ό,τι γίνεται

Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου
Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες
Θα βρεθεί άλλος ν’ αγαπάει αυτό που είσαι
Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις

Μοιάζεις μ’ ένα φαντάρο που διστάζει
και τη στολή του που φοράει
Ντροπιάζει αφού δεν πολεμάει
Μοιάζουν φαρμάκι αυτά που λέει να στάζουν
Και να σου δηλητηριάζουν το είναι σου και την ψυχή

Άκουσέ με...


Sembri una nave che inizia ad imbarcare
acqua nella tua vecchia chiglia
e lentamente vi affonda il tuo corpo
Sembrano interessarti solo le parole di chi
continuamente ti carica della colpa

Ascoltarmi è peccato
così come ti tratta
non dargli tutto quel valore
dal momento che ti sfrutta

Ed infine smettila di castigarti
Per non riuscita ad essere quello che lui voleva
Non dimenticare chi di lui sei molto migliore
Smettila di chiedere scusa per tutto ciò che accade

E finalmente credi in te stessa
Ascoltami per il tuo bene, vivi come vuoi
Troverai qualcun’altro da amare per quello che sei
Smettila di pretendere che tutto ciò che accade sia per colpa tua

Sembri come un soldato che vacilla
nell’ indossare la sua uniforme
Che sente vergogna poiché non combatte
Sembra essere un veleno quello che dice, uno stillicidio
Che ti avvelena il tuo stesso essere e la tua anima


Ascoltami...

murex, Raf © 03.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info