Ed infine
Μοιάζεις με πλοίο κι άρχισες να βάζεις Νερά μεσ’ στο παλιό σκαρί σου Κι αργοβουλιάζει το κορμί σου Μοιάζουν τα λόγια του να σε πειράζουν που πάντοτε εσένα βγάζουν για ό,τι γίνεται ένοχη Άκουσε με είν’ αμαρτία Έτσι όπως σου φέρεται μην του δίνεις τόση αξία Το εκμεταλλεύεται Κι επιτέλους πάψε ν’ αυτοτιμωρείσαι που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε μην ξεχνάς πολύ καλύτερή του είσαι πάψε πια ν’ απολογείσαι για ό,τι γίνεται Κι επιτέλους πίστεψε στον εαυτό σου Άκου με για το καλό σου ζήσε όπως θες Θα βρεθεί άλλος ν’ αγαπάει αυτό που είσαι Πάψε πια να προσποιείσαι πως για όλα φταις Μοιάζεις μ’ ένα φαντάρο που διστάζει και τη στολή του που φοράει Ντροπιάζει αφού δεν πολεμάει Μοιάζουν φαρμάκι αυτά που λέει να στάζουν Και να σου δηλητηριάζουν το είναι σου και την ψυχή Άκουσέ με...		Sembri una nave che inizia ad imbarcare acqua nella tua vecchia chiglia e lentamente vi affonda il tuo corpo Sembrano interessarti solo le parole di chi continuamente ti carica della colpa Ascoltarmi è peccato così come ti tratta non dargli tutto quel valore dal momento che ti sfrutta Ed infine smettila di castigarti Per non riuscita ad essere quello che lui voleva Non dimenticare chi di lui sei molto migliore Smettila di chiedere scusa per tutto ciò che accade E finalmente credi in te stessa Ascoltami per il tuo bene, vivi come vuoi Troverai qualcun’altro da amare per quello che sei Smettila di pretendere che tutto ciò che accade sia per colpa tua Sembri come un soldato che vacilla nell’ indossare la sua uniforme Che sente vergogna poiché non combatte Sembra essere un veleno quello che dice, uno stillicidio Che ti avvelena il tuo stesso essere e la tua anima Ascoltami...
murex, Raf © 03.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info