Der Brunnen
Χθες βράδυ ονειρεύτηκα
ένα βαθύ πηγάδι
μα ο κουβάς που ρίξαμε
χάθηκε στο σκοτάδι.
Ψηλά επάνω στέκονταν
γεμάτη η σελήνη
μα ο παφλασμός δεν τάραξε
την νεκρική γαλήνη.
Το πρόσωπό σου κράτησα
κι είδα τα δυο σου μάτια
γεμάτα δροσερό νερό
κρυστάλλινα κανάτια.
Σφίξε με αγάπη μου θά `ναι φρικτό
το στέρεμα της κρήνης
ακόμα παίζουμε κρυφτό
στον κήπο στην καρδιά της μνήμης.
Κρύψε με μες στα χέρια σου
πες μου να μην φοβάμαι
θα σ’ αγαπώ παντοτινά
πάντα δικός σου θά `μαι.
Gestern abend habe ich geträumt
von einem tiefen Brunnen
aber der Eimer den wir hinabwarfen
verschwand in der Dunkelheit.
Weit oben stand
der Vollmond
aber das Platschen störte nicht
die Todesstille.
Dein Gesicht hielt ich
und sah deine beiden Augen
mit erfrischendem Wasser gefüllte
Kristallkännchen.
Drück mich meine Liebe es wird furchtbar sein
das Versiegen des Brunnens
noch spielen wir Versteck
im Garten im Herz des Gedächtnisses.
Versteck mich in deinen Händen
sag mir ich soll mich nicht fürchten
ich werde ich ewig lieben
immer werde ich dir gehören.
Balinger © 03.05.2016