dağlar yankılanıyor

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά
περνούν οι ώρες θλιβερές
σ’ ένα παλιό ρολόι
κι εγώ τους αναστεναγμούς
τους παίζω κομπολόι

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά

Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου
κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου
κουράγιο είχα στη ζωή,
μα τώρα που σε χάνω
θα είναι προτιμότερο για μένα να
πεθάνω

Αντιλαλούνε τα βουνά,
σαν κλαίω εγώ τα δειλινά

Στενάζω απ’ τις λαβωματιές
κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές
λαβωματιές με γέμισες
και μ’ έφαγαν οι πόνοι
και στη φωτιά που μ’ έριξες,
τίποτα δε με σώνει


dağlar yankılanır
ben gün batımlarında ağlarken
hazin saatler geçer
eski bir duvar saatinde
ve ben o saatlerin iç çekişlerini
tesbih gibi çekerim

dağlar yankılanır
ben gün batımlarında ağlarken

bıktım dertlerden
ve üzüntülerden
hayata karşı dayanma gücüm vardı
ama şimdi seni kaybediyorum
ve benim için tek bir seçenek kalıyor geriye
ölmek

dağlar yankılanır
ben gün batımlarında ağlarken

yaralar yüzünden inliyorum
bıçağınla açtığın
içimdeki yaralar
acılar beni yiyip bitiriyor
ve beni içine attığın ateş.
beni hiçbir şey kurtaramaz (artık).

naytekin © 03.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info