dağlar yankılanıyor
Αντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά περνούν οι ώρες θλιβερές σ’ ένα παλιό ρολόι κι εγώ τους αναστεναγμούς τους παίζω κομπολόι Αντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά Εμπάφιασ’ απ’ τα ντέρτια μου κι απ’ τα πολλά σεκλέτια μου κουράγιο είχα στη ζωή, μα τώρα που σε χάνω θα είναι προτιμότερο για μένα να πεθάνω Αντιλαλούνε τα βουνά, σαν κλαίω εγώ τα δειλινά Στενάζω απ’ τις λαβωματιές κι απ’ τις δικές σου μαχαιριές λαβωματιές με γέμισες και μ’ έφαγαν οι πόνοι και στη φωτιά που μ’ έριξες, τίποτα δε με σώνει		dağlar yankılanır ben gün batımlarında ağlarken hazin saatler geçer eski bir duvar saatinde ve ben o saatlerin iç çekişlerini tesbih gibi çekerim dağlar yankılanır ben gün batımlarında ağlarken bıktım dertlerden ve üzüntülerden hayata karşı dayanma gücüm vardı ama şimdi seni kaybediyorum ve benim için tek bir seçenek kalıyor geriye ölmek dağlar yankılanır ben gün batımlarında ağlarken yaralar yüzünden inliyorum bıçağınla açtığın içimdeki yaralar acılar beni yiyip bitiriyor ve beni içine attığın ateş. beni hiçbir şey kurtaramaz (artık).
naytekin © 03.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info