Zero hour
Αν θυμηθείς ποτέ ξανά ότι υπάρχω
ένα φιλί πάλι γλυκό για σένα θα `χω
χίλιες φορές είπες πως δε θα χωριστούμε
και χίλιες βρήκες μικρές διαφορές.
Με τη φωνή της λογικής τα συζητάω
μου λέει μη κι όμως εγώ σε αγαπάω
φύγε λοιπόν μου λέει, μην κοιτάξεις πίσω
μα δε θα σβήσω ποτέ μια ζωή.
Ώρα μηδέν μέχρι να ρθεις και αγωνία
μοιάζει η ζωή μου παραφωνία.
Ώρα μηδέν και δεν μπορώ να σε ξεχάσω
να ησυχάσω δεν μπορώ.
Αν φοβηθείς απ’τη ζωή να με φωνάξεις
λόγια ζεστά που σου χα πει μην τα πετάξεις
να τα γυρνάς κάθε βραδιά σαν παραμύθι
κι εγώ ξενύχτης για σένα θα ζω.
Θα περπατώ πάνω εκεί που είχες πατήσει
και θα ντυθώ ρούχα που εσύ μου είχες χαρίσει
θα τυραννώ σκέψη, κορμί με αναμνήσεις
κι αν με ζητήσεις θα τρέξω ξανά.
Ώρα μηδέν...
If you never again remember that I exist
I will have another sweet kiss for you
a thousand times you told me that we would not part
and you found a thousand little differences.
With the voice of reason I ask about them
it tells me "don't", however I love you
"so leave" it says, don't look back
but I can never erase a life.
Time zero until you come and so does pain
my life resembles a bad note.
Time zero and I cannot forget you,
I cannot rest.
If you are afraid from life, you can call me
warm words I have told you, don't trow them away
return them every night like a fairytale
and I will live with you like a nightowl.
I will walk over there where you have thread
and I will wear clothes that you have given me
my soul and body will be tortured by my memories
and if you ask me I will run again.
Time zero...
vibeke © 09.05.2016