W słonych jeziorach świata
Στο πλάι της Νέας Εποχής
γυρεύω μιαν αλήθεια
το νήμα ψάχνω της αρχής
με το αίνιγμα στα στήθεια
όμως ο φόβος της ψυχής ξυπνάει από συνήθεια.
Μια πέτρα έκανα ζωή
στις αλυκές του κόσμου
κι ευχόμουν ναρθει μια βροχή
μα έλειπε ο Θεός μου.
Κι έμαθα έτσι από παιδί
να λέω τη νύχτα φως μου.
Στις αλυκές του κόσμου...
Πώς φτάνει πάντα μια στιγμή που η καρδιά υποφέρει
χρόνια ζητάει μια εκδρομή μα αργεί το καλοκαίρι
και πέφτω κάθε Κυριακή
σαν "Στέλλα" στο μαχαίρι.
Gdy Nowa Era zbliża się
Ja szukam prawdy słowa
Zarania wątek znaleźć chcę
W piersi enigmę chowam
Jednakże duszy mojej lęk budzi się odruchowo
Stwardniało życie me jak głaz
W słonych jeziorach świata
O deszcz błagałam cały czas
Bóg mych nie słyszał biadań
Swym światłem noc się uczę zwać
Przez życia mego lata
W słonych jeziorach świata
Nadejdzie zawsze chwila że cierpienie serce zmoże
Od lat serce w świat wyrywa się lecz lato przyjść nie może
Każdej niedzieli rzucam się
Jak "Stella" na ostrze noża
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 09.05.2016