Орела летеше
Αϊτέντς επεριπέτανεν
Ψηλά σαν επουράνια
Ούι αμάν αμάν.
Είσεν τσαγγία κόκκινα
Και το τσαρκούλ’ νατ μαύρον
Ούι αμάν αμάν.
Εκράνε και σαν κάρτσια του
Παλικαρί βρασ(ι)όναν
Ούι αμάν αμάν.
Αϊτέ μ’ για δώσ’ μ’ ασό κρατείς
Για πέ(ι)με όθεν κείται
Ούι αμάν αμάν.
Ασό κρατώ κι δίγω σε
Αρ’ όθεν κείται λέγω
Ούι αμάν αμάν.
Εκεί σο πέραν το ρασίν
Σε ελάτα επ’ εκεί μέρος
Ούι αμάν αμάν.
Τραντέλλεναν εσκότωσαν
Και κείται ματωμένος
Ούι αμάν αμάν.
Μαύρα πουλία τρώγν’ ατόν
Και άσπρα τριγυρίσκουν
Ούι αμάν αμάν.
Ση θάλασσα κολυμπετής
Σ’ ομάλια πεχλιβάνος
Ούι αμάν αμάν.
Σον πόλεμον Τραντέλλενας
Του πόντου παλληκάρι
Ούι αμάν αμάν.
Орела летеше
високо на небето
уй аман аман
Има в краката си нещо червено
а перата са му черни катрани
уй аман аман
Държеше в ноктите свои
ръката на юнак
уй аман аман
Ореле мои дай ми това що държиш
и кажи ми къде лежи той
уй аман аман
Това което държа ти не давам
но ще ти кажа ти къде ще починеш(умреш)
уй аман аман
В онези гори
на онова място... сред боровете
уй аман аман
От потиец ще си убит
и в кръвта си ще лежиш
уй аман аман
Черна птица ще яде
с бял кръг около врата си
уй аман аман
От морето ще е (убиеца му)
и на бял кон ще е юнака
уй аман аман
Велик древен Грък от войната ще е
Понтийски юнак
уй аман аман
gopata, Giwrgos © 09.05.2016