Zu den Waffen
Βροντάει ο Όλυμπος, αστράφτει η Γκιώνα,
μουγκρίζουν τ’ Άγραφα, σείεται η στεριά.
Στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα,
για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.
Ξαναζωντάνεψε τ’ αρματωλίκι,
τα μπράτσα σίδερο, φλόγα η ψυχή,
λουφάζουν έντρομοι οι ξένοι οι λύκοι
στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή.
Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα
στέλνει περήφανο χαιρετισμό,
μιας ανάστασης νέας χτυπά καμπάνα,
μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.
Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα
που μας εβάραινε θανατερά,
θέλουμε λεύτερη εμείς πατρίδα
και πανανθρώπινη τη λευτεριά.
Es donnert am Olymp*, es blitzt am Giona*,
es braust am Agrafa*, das Festland wird erschüttert.
Zu den Waffen, zu den Waffen, vorwärts im Kampf,
für die tausendmal geliebte Freiheit.
Die Bewaffneten erstanden neu,
die Arme aus Eisen, die Seele eine Flamme,
die Fremden und Wölfe kauern sich erschrocken zusammen
vor unserem Rächer, tapferer Heftigkeit.
Der Gorgopótamos in Alamána**
schickt einen stolzen Gruß,
Die Glocke läutet für eine neue Auferstehung,
die Waffen bringen uns Erlösung.
Zerbrechen wir die schändlichen Ketten,
die uns tödlich belasten,
wir, wir wollen ein freies Vaterland
und Freiheit für alle Menschen.
lipsia © 09.05.2016