Ни један једини осмех
Δεν έχω πια ούτε ένα χαμόγελο από σένα
Και ό,τι ζήσαμε βαρύ φορτίο στην καρδιά
Στης μοναξιάς με καταδίκασες τα ξένα
Δεν έχω πια ούτε πατρίδα ούτε κι εσένα
Μια ζωή στους σταθμούς γυρίζω
μήπως φύγω από σένανε μακριά
Μα σε νοιάζομαι και ελπίζω
πως θα `ρθεί μια στιγμή
να σε πάρω ξανά αγκαλιά
Για νά `χω πάλι ένα χαμόγελο από σένα
Δεν έχω πάρει ένα μήνυμα ούτε ένα "γεια σου"
Μα τι μας ένωσε και τι μας χώρισε στα δυο;
Να φύγω θέλω ή να τρέξω πιο κοντά σου
Δεν ξέρω πια πώς να χωρέσω στα όνειρά σου
Μια ζωή στους σταθμούς γυρίζω
μήπως φύγω από σένανε μακριά
Μα σε νοιάζομαι και ελπίζω
πως θα `ρθεί μια στιγμή
να σε πάρω ξανά αγκαλιά
Δεν ξέρω πια πώς να χωρέσω στα όνειρά σου
Немам више ни један једини осмех од тебе
и све што смо проживели је тежак терет на срцу.
Осудила си ме на туђину самоће,
немам више ни отаџбину ни тебе.
Читав живот се вртим по станицама
мислећи да ћу се удаљити од тебе.
Али ја се за тебе бринем и надам се
да ће доћи трен
кад ћу те опет загрлити.
Да опет имам бар један осмех од тебе.
Нисам добио ни поруку, ни једно „здраво“.
Ма шта је то што нас је спојило и што нас је раставило?
Да ли желим да побегнем или да ти дотрчим?
Не знам више како да се сместим у твоје снове.
Читав живот се вртим по станицама
мислећи да ћу се удаљити од тебе.
Али ја се за тебе бринем и надам се
да ће доћи трен
кад ћу те опет загрлити.
Не знам више како да се сместим у твоје снове.
τυχερούλα © 09.05.2016