Uno strano gioco
Μαύρο κρασί σαν αίμα ταύρου στην αρένα
αδειάζει εύκολα το δεύτερο πακέτο
το μηχανάκι του καιρού δεν έχει φρένα
και η αγάπη σου κρατάει ένα στιλέτο
Είναι το σώμα σου γεμάτο ναρκοπέδια
σκιά που κρύβεται στη νύχτα του καθρέφτη
μέσα μου βλέπω πυρκαγιές και μαύρα σχέδια
όμως σε θέλω μ’ ένα πάθος χαρτοπαίχτη
Παίζεις περίεργο παιχνίδι και φοβάμαι
πως μέσ’ τα μάτια σου πάλι χαμένος θάμαι
Στροφές ανάποδες και η άσφαλτος να καίει
περνούν σφυρίζοντας οι μήνες σαν νταλίκες
φεύγεις κι αφήνεις μιαν αγάπη όλο χρέη
με ανοιχτούς λογαριασμούς και υποθήκες
Μαχαίρι αδέσποτο στο σώμα μου καρφώσου
φαρμακερό κεντρί, φαρμακερό αγκάθι
σ’ ακολουθώ σ’ αυτό τον ξέφρενο ρυθμό σου
κι ας ξανακάνω απ’ την αρχή τα ίδια λάθη
Vino nero come il sangue di un toro nell' arena
si svuota facilmente il secondo pacchetto
la macchina del tempo non ha freni
ed il tuo amore tiene un pugnale
Il tuo corpo è pieno di campi minati
un ombra che nasconde nella sua notte uno specchio
dentro di me vedo incendi e disegni scuri
ma ti voglio con una passione da giocatore d' azzardo
Giochi un gioco strano ed ho paura
che mi perderó di nuovo nei tuoi occhi
Strofe sbronze ed asfalto che brucia
passano fischiando i mesi come camion
vai e lasci un amore fatto di debiti
con conti aperti e mutui
Pianta un coltello a caso nel mio corpo
una punta velenosa, un pungiglione velenoso
ti seguo in questo tuo ritmo delirante
e che rifaccia di nuovo gli stessi errori.
Alessio Miranda © 09.05.2016