Balada a los poetas sin gloria.
Από θεούς κι ανθρώπους μισημένοι
σαν άρχοντες που εξέπεσαν πικροί,
μαραίνονται οι Βερλέν τους απομένει
πλούτος η ρίμα πλούσια κι αργυρή.
Οι Ουγκό με "Τιμωρίες" την τρομερή
των Ολυμπίων εκδίκηση μεθούνε.
Μα εγώ θα γράψω μια λυπητερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.
Αν έζησαν οι Πόε δυστυχισμένοι
και αν οι Μποντλέρ εζήσανε νεκροί,
η αθανασία τους είναι χαρισμένη.
Κανένας όμως δεν ανιστορεί
Και το έρεβος εσκέπασε βαρύ
τους στιχουργούς που ανάξια στιχουργούνε.
Μα εγώ σαν προσφορά κάνω ιερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.
Του κόσμου η καταφρόνια τους βαραίνει
κι αυτοί περνούνε αλύγιστοι και ωχροί,
στην τραγικήν απάτη τους δομένοι
πως κάπου πέρα η δόξα καρτερεί,
παρθένα βαθυστόχαστα ιλαρή.
Μα ξέροντας πως όλοι τους ξεχνούνε,
νοσταλγικά εγώ κλαίω τη θλιβερή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι.
Και κάποτε οι μελλούμενοι καιροί:
"Ποιος άδοξος ποιητής" θέλω να πούνε
"την έγραψε μιαν έτσι πενιχρή
μπαλάντα στους ποιητές άδοξοι που ‘ναι;"
Odiados por humanos y dioses,
como amargos príncipes caidos,
se marchitan los Verlaine, Les queda
de caudal rica rima argéntea.
Los Hugo se embriagan con los "Castigos"
que impone la venganza terrorifica de los olímpicos;
pero yo escribiré una triste
balada sobre los poetas sin gloria.
Aunque los Poe vivieron infortunados,
y los Baudelaire vivieron muertos,
se les ha otorgado la inmortalidad.
Sin embargo nadie rememora,
una densa tiniebla cubre,
a los versificadores que forjaron versos de nulo valor.
Y no obstante yo les escribo una balada,
como ofrenda sacra, a esos poetas sin gloria.
Les golpea el desprecio de la gente
y ellos transcurren rígidos y pálidos
entregados a su trágico engaño
de que allende les espera la gloria,
doncella ruiseña de profundo pensar.
Pero como sé que todos les olvidan
yo les entono entre melancólicas lágrimas
esta balada a los poetas sin gloria.
Y alguna vez los tiempos futuros dirán:
"¿Qué poeta sin gloria escribió
una balada tan indigente
a los poetas sin gloria?"
Avellinou © 09.05.2016