Quando cala la sera
Η σιωπή των ανθρώπων όταν πέφτει το βράδυ Σαν ανήσυχο «γεια σου» Σαν απίστευτο όχι Σαν μετέωρο χάδι. Μια πλανόδια λύπη όταν πέφτει το βράδυ Μια δεκάρα στο δρόμο Σαν ευχή ξεχασμένη Στ’ ουρανού το πηγάδι. Όταν πέφτει το βράδυ Όταν πέφτει το βράδυ Η ζωή μου πώς τρίζει Σαν το φως που ραγίζει. Όταν πέφτει το βράδυ Όταν πέφτει το βράδυ Στα σβηστά όνειρά μου Ναυαγός η χαρά μου. Στο βυθό της αγάπης όταν πέφτει το βράδυ Ένα πλοίο από χιόνι Μια τσιγγάνα στα μαύρα Ένα σκάρτο πετράδι Εποχή των ψιθύρων όταν πέφτει το βράδυ «δεν ακούω», «ξαναπέστο» «σ’ αγαπώ», «θα γυρίσω» Λες και φταίει το σκοτάδι		il silenzio della gente -quando cala la sera- come un «ciao» nervoso come un incredibbile No come una carezza appesa una tristezza vagante -quando cala la sera- una monetina per strada come un desiderio scordato nel pozzo del cielo. quando cala la sera quando cala la sera la mia vita come scricchiola come la luce che crepa. quando cala la sera quando cala la sera nei miei sogni spenti naufraga la mia contentezza. nel fondo dell'amore -quando cala la sera- una nave di neve una zingara in nero una pietra scarta epoca del sottovoce -quando cala la sera- «non sento», «ripetilo» «ti amo», «tornero'» come se fosse colpa del buio
hrakleitos © 08.09.2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info