At the Kastrichian river
Στο Καστριτσιάνικο ποτάμι
όποιος μεσάνυχτα λουστεί
από του έρωτα την πλάνη
έχει για πάντα γιατρευτεί.
Όμως στου ποταμού τις δίνες
και στα ασημένια τα νερά
κοιμούνται χρόνια οι σειρήνες
κι αλίμονο όποιος τις ξυπνά.
Στο μαγεμένο τους τραγούδι
και στης Λιγείας τη φωνή
σπάνε κατάρτια κι αλυσίδες
λιώνει στο χέρι το κερί.
At the Kastrichian river
whoever bathes at midnight
from loves' fallacy
shall forever, forever be healed.
Alas! In the rivers' vortices
and within the silver waters
sirens sleep for years
and woe to whoever awakes them.
Into their enchanted song
and at Lygeias' voice
masts and chains brake
wax melts in the hands.
Petros_Houhoulis © 23.05.2016