Οn Hector’s side
Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
μα εγώ αγαπούσα ξέρεις πιο πολύ
εκείνους που η ζωή ξεχνάει μονάχους
χωρίς αγάπη, σπίτι και φιλί
Εσένα σε φωνάζαν Αχιλλέα
ήθελες να ‘σαι εσύ ο δυνατός
μα ο κόσμος ο γεμάτος από πόνο
για ‘μένα ήτανε φίλος πιο πιστός
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
Εσένα που σε λέγαν Αχιλλέα
σε ξάπλωσε στην άκρη του γιαλού
εκείνη η κρυφή πληγή στη φτέρνα
που λέει το παραμύθι του τυφλού
Κι εμένα με τρομάζει όταν νυχτώνει
το μαύρο που σκεπάζει στην καρδιά
το βλέμμα σου κι εκείνη τη φιλία
που είχαμε σαν ήμασταν παιδιά
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και πολέμησε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
που ήξερε πως δεν έχει ελπίδα
μα βγήκε από τα τείχη και σκοτώθηκε
για της ψυχής του την πατρίδα
Ήμουνα πάντα με τον Έκτορα
You were the one called Achilles
I cherished foremost, however
Those whom life deserts
Scorned, uprooted and without kiss
You were the one called Achilles
Yearning for the greatest strength
This imbued with pain world, however
Was for me, a truer friend
I have always been on Hector’s side
Who knew he stood no chance at all
But still came down the walls and gave his fight
To save the country of his soul
I have always been on Hector’s side
You, the one called Achilles
Got laid down at the seashore
By that concealed wound at the heel
As the blind man’s tale goes
I’m frightened when the sun goes down
By the darkness that covers, inside the heart
Your glance along with that friendship
We used to share as children
I have always been on Hector’s side
Who knew he stood no chance at all
But still came down the walls and gave his fight
To save the country of his soul
I have always been on Hector’s side
Who knew he stood no chance at all
But still came down the walls and gave his life
To save the country of his soul
I have always been on Hector’s side
Little_John © 23.05.2016