Her

Γεννιέσαι την έχεις μητέρα
πηδάς στον αέρα σκας στο πάτωμα
εκείνη σε βάζει στην κούνια
στα μάτια σαπούνια και γαλάκτωμα

Σου δείχνει πώς κάνει η πάπια
και μοιάζει με κάποια που `χες γκόμενα
στο μέλλον με τ’ άσπρα φωτάκια
και με τ’ αστεράκια τα φλεγόμενα

Μετά που σε στέλνουν σχολείο
στο δίπλα θρανίο εκείνη κάθεται
μικρή με τα ροζ κοκαλάκια
και τα ποιηματάκια που θα μάθετε

Για να σε προσέξει ρεψίματα κάνεις
χτυπιέσαι στους δρόμους πλακώνεσαι
της σπας με νεράντζια τα τζάμια
κι από την ταράτσα πηδάς και σκοτώνεσαι

Σηκώνεσαι κι είσαι δεκάξι
βαριέσαι στην τάξη γράφεις ποιήματα
το στήθος της θέλει να σπάσει
κυλιέται στα δάση και στα κύματα

Ποιος στίχος σου θα τη χωρέσει
που θέλει να αρέσει στους ακέφαλους
που δίνει φιλιά μες στα δόντια
κι ανοίγει τα πόδια σ’ άγνωστους φαλλούς

Την ψάχνεις το σκας απ’ το σπίτι
σε σέρνει απ’ τη μύτη αυτό το βάλσαμο
αυτή η μυρωδιά από γαζία
αυτή η τυραννία σε τραβά ενώ

Κανένας βοηθός δεν υπάρχει
να πει τι έχεις πάθει τι σε πόνεσε
κι εκείνη δε λέει να κοιτάξει
γκαζώνεις τ’ αμάξι χτυπάς και σκοτώνεσαι

Λοιπόν έχω βγάλει και δίσκο
και πάλι δε βρίσκω εκείνο που `θελα
πριν βγω στη σκηνή νιώθω χάλια
αδειάζω μπουκάλια με θολά νερά

Μα σαν το συγκρότημα βγαίνει
μπροστά φωτισμένη εκείνη κάθεται
χωρίς στα μαλλιά κοκαλάκια
χωρίς ποιηματάκια που θα μάθετε

Περνάω την κιθάρα στο βύσμα
με πιάνει ένα πείσμα απογειώνομαι
αρχίζω τον πρώτο μου στίχο
τρυπάω τον τοίχο και σκοτώνομαι


You're born and have her as your mother
you jump in the air and crash on the floor
and she puts you in the crib
soap in your eyes and body milk

She shows you how the duck quacks
and looks like a girlfriend you used to have
in the future with white lights
and burning stars

And later she sends you to school
and she's sitting in the neighboring desk
small, with pink ribbons in her hair
and the poems that you'll learn

To get her attention you burp
you beat yourself up in the streets, you fight
you break her windows with bigarades
and jump from the roof and get killed

You get up and you're sixteen
you're bored in class. You're writing poems
her chest wants to explode
she rolls in the woods and in the waves

What lyric of yours can contain her
She, who wants to be liked by idiots
She, who kisses in the teeth
and opens her legs to unknown phalluses

You seek her out, you run away from home
a remedy that does with you whatever she wants
That smell of needle bush
that tyranny pulls you in while

there isn't no help
to tell you what's wrong with you or what hurt you
and she just won't look at you
you speed up your car and get killed

Well now I've cut a record
and still I can't find what I wished for
Before going on stage I feel awful
I empty bottles of blurry water

But when the band comes out
she's there seated in the front
without ribbons in her hair
without little poems that you'll learn

And I'm plugging my guitar
A stubbornness comes over me, I'm taking off
I start with my first lyric
I pierce the wall and get killed.

AthenaLeonti, Νανά Λεοντή © 30.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info