The boys left
Φύγαν τα παιδιά έχετε γεια, θάλασσα πλατιά βάθυνε το κύμα μάνα η παναγιά σβήνει στο τζάκι η φωτιά Φρύγανο μου κάψαν την καρδιά φύγαν τα παιδιά πήρανε το δρόμο πικρό πρωί δρόμο μαύρο κι όπου βγει Παίζανε στα ζάρια τη ζωή είκοσι χρονώ περιμένω να ‘ρθεί που είν’ η αυγή δάκρυ και παράπονο Γέλιο και τραγούδι ένας καημός λάδι στην πληγή Στέγνωσε στα χείλια ο γυρισμός Μάκρυνε η νύχτα πολύ Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο είκοσι χρονώ Ρίξανε φαρμάκι στο νερό πίσω να ‘ρθω δεν μπορώ Στήσανε στο τοίχο τ’ όνειρο είκοσι χρονώ Ρίξανε φαρμάκι στο νερό πίσω να ‘ ρθω δεν μπορώ		The boys left goodbye, wide sea The seawave deepened Mary is the mother The light is going out in the fireplace They burnt my heart like brushwood The boys that left, they departed one bitter morning taking a dark path despite where it leads They bet on the life at the cast Twenty years-of-age I soon expect dawn to come Tears and a complaint Laughter and singing A worry like oil in the wound The return dried on the lips The night became longer They trapped the dream, twenty years-of-age, They threw poison into the river I cannot come back They trapped the dream, twenty years-of-age, They threw poison into the river I cannot come back
Κατερίνα1996 © 30.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info