Im Hof des Verbitterten
Στου πικραμένου την αυλή βγαίνει ξερό χορτάρι
δεν έχει δέντρο και πουλί τον πόνο του να πάρει.
Κι αυτά τα δάκρυα τα καυτά δεν ξέρεις για που πάνε
για όσους θά `ρθουν ή γι’ αυτούς που πίσω δε γυρνάνε.
Μες στο παλιό το σπιτικό που έχουν όλοι φύγει
ο θάνατος το μυστικό σιγά σιγά τυλίγει.
Im Hof des Verbitterten geht das Heu aus
weder Baum noch Vogel können seinen Schmerz lindern
Man weiß nicht, wem die heißen Tränen gelten,
jenen, die noch da sind oder jenen, die es nicht mehr sind
In dem alten Zuhause, das alle verlassen haben
richtet sich der Tod, das Geheimnis, langsam, langsam, ein.
Xantomenos, Herbert Hoeffer © 30.05.2016