In de taverne
Μες στην ταβέρνα τώρα κάθεσαι και δε μιλάς
μες στην καρδιά σου στάλες στάλες πέφτει ο σεβντάς
θυμάσαι τότε που πετούσες με πλατιά φτερά
τώρα ο καθένας τη ζωή σου την κλωτσοβολά.
Βγάλε πάλι την ψυχή σου στο σεργιάνι μες στις γειτονιές
να γιομίσει η ζωή σου γλυκές φωνές και με πασχαλιές.
Ήσουν ωραίος σαν περνούσες μες στις γειτονιές
στα παραθύρια σιγολιώναν χίλιες δυο καρδιές
μες στην καρδιά σου κουβαλούσες όλες τις καρδιές
στα όνειρά σου τ’ αηδονάκια χτίζανε φωλιές.
In de taverne zit je nu, verdrietig zwijg je
in je hart druppelt gestaag de liefdespijn
Vergeet niet dat je met brede vleugels vloog
Nu gooit om 't even wie je leven overhoop.
Zet terug je zinnen op een wandeling door de buurt
het vult je leven met zoete stemmen en seringen.
Je was zo mooi toen je in de buurt voorbijkwam
duizend en twee harten smolten zachtjes aan het raam
in je hart droeg je al die harten mee
in je dromen bouwden nachtegalen hun nest.
renehaentjens © 30.05.2016