Tarif kabul etmez diyorlar
Απερίγραπτη λένε, η φτώχεια της Ισταμπούλ
Η πείνα θερίζει τους ανθρώπους
Βουλιάζουν λένε στο χτικιό
Κι οι κοπελίτσες, έτσι λένε,
Στα θεωρεία του σινεμά και στα χαλάσματα
Άσχημα τα νέα για τη μακρινή μου πολιτεία
Την πολιτεία των τίμιων τω εργατικών
Και των πτωχών ανθρώπων
Για την αληθινή μου Ισταμπούλ
Την πολιτεία που μένεις πολυαγαπημένη μου
Την πολιτεία που κουβαλάω
Πάνω στους ώμους μου
Μες στο σακί μου
Από εξορία σε εξορία
Από φυλακή σε φυλακή
Την πολιτεία που’χω στην καρδιά μου
Σαν ένα μαχαίρι σαν την εικόνα σου
Μέσα στα μάτια μου
Tarif kabul etmez diyorlar İstanbul'un sefaleti
Milleti, diyorlar, kırıp geçirdi açlık,
Yoklukta boğuluyorlar (aslı: verem illeti, diyorlar, diz boyu)
Küçücük kız çocuklarını, diyorlar,
Sinema localarında, yangın yerlerinde...
Kara haberler geliyor uzaktaki şehrimden :
Namuslu, çalışkan, fakir insanların şehri —
Sahici İstanbulum,
Sevgilim, senin mekânın olan (şehir),
Taşıdığım şehir
Omuzlarımın üzerinde.
Çantamın içinde
Sürgünden sürgüne (aslı: nereye sürülsem)
Mahpustan mahpusa (aslı: hangi hapiste yatsam)
Yüreğimdeki şehir
Bir bıçak gibi, resmin gibi (aslı: senin hayalin gibi gözlerimde taşıdığım)
Gözlerimde
stambouliote © 30.05.2016