The bitter anchorite
Θὰ φύγω σὲ ψηλὸ βουνό, σὲ ριζιμιὸ λιθάρι νὰ στήσω τὸ κρεβάτι μου κοντὰ στὴ νερομάνα ν᾿ ἁπλώσω ἐκεῖ τὴν πίκρα μου, νὰ λυώσει ὅπως τὸ χιόνι. Μὴ μὲ ρωτᾷς καλέ μου ἀϊτέ, μὴ μὲ ξετάζεις ἥλιέ μου! Μὴν πιάνεσαι ἀπ᾿ τοὺς ὤμους μου καὶ με γυρίζεις ἄνεμε! φεγγαράκι μου! Καλέ μου! Αὐγερινέ μου! Φέξε τὸ ποροφάραγκο! Βοήθα ν᾿ ἀνηφορήσω! Ρίχτε στὸ δρόμο συννεφιά νὰ μὴ γυρίσω πίσω! Φέρνω ζαλιά στις πλάτες μου, τα χέρια των νεκρών Στη μια μεριά έχω τα όνειρα, στην άλλη τις ελπίδες Κι’ ανάμεσα στις δυό ζαλιές το ματωμένο στέφανο Μὴ μὲ ρωτᾷς καλέ μου ἀϊτέ, μὴ μὲ ξετάζεις ἥλιέ μου! Μὴν πιάνεσαι ἀπ᾿ τοὺς ὤμους μου καὶ με γυρίζεις ἄνεμε!		I will leave for the high mountain, to the well-rooted stone I will make my bed near the source of the spring and lay down, there, my bitterness, that it may melt like the snow. Don’t ask me, good eagle of mine, don’t examine me, my sun! Don’t grab onto my shoulders and turn me around, wind! My little moon! My good friend! My morning star! Shine some light on the ravine! Help me to come up the mountain! Throw some clouds on the road so that I will not turn back! Ι carry weights on my back, the hands of the dead; On one side I have dreams, and on the other side hopes And between the two sides the bloody crown. . Don’t ask me, good eagle of mine, don’t examine me, my sun! Don’t grab onto my shoulders and turn me around, wind!
Love Song for Greece, Eva Johanos © 30.05.2016

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info