How can I possibly breathe
Μόλις στα πόδια μου τολμάω να σταθώ
βρίσκεσαι πάλι εκεί
να μου ξυπνάς τα ανεκπλήρωτα
Λαχτάρα παίρνω δυνατή
στα χέρια σου αφήνομαι
Πως ν’ αναπνεύσω δεν έχω αέρα
πως να κρατήσω άλλη μια μέρα
Πως μου ζητάς επιστροφή σ’ αυτά που αφήνω
όταν με φέρνεις πιο κοντά σου εσύ
Είσαι εδώ παντού σε έχω
κι ας μην υπάρχεις στο άδειο δωμάτιο
του στεναγμού μου
Αιθέρια με πολιορκείς στα σύνορα
στα όρια του νου μου
Πως ν’ αναπνεύσω δεν έχω αέρα
πως να κρατήσω άλλη μια μέρα
Πως μου ζητάς επιστροφή σ’ αυτά που αφήνω
όταν με φέρνεις πιο κοντά σου εσύ
Right at the moment that I dare stand on my feet,
Here you come again,
to awaken all my unfulfilled desires.
I feel intense craving;
I let myself in your hands.
How can I possibly breathe –there’s no air.
How can I last for one more day?
How can you ask me to return to everything I abandon
every time you pull me closer to you?
You’re here, I can feel you everywhere,
even if you don’t exist in the empty room,
that’s filled with my sigh.
In your ethereal way, you’re besieging my borders,
The confines of my mind.
How can I possibly breathe –there’s no air.
How can I last for one more day?
How can you ask me to return to everything I abandon
every time you pull me closer to you?
Γοργώ, Κατερίνα Παπαδημητρίου © 30.05.2016