Gone
Πάει
Μακριά μου πια πετάει
Η αγάπη μου ζητάει
Καινούργιους ουρανούς
Σκάει
Η καρδιά μου και διψάει
Και κλαίει και τραγουδάει
Για όσα δεν ξέρει ο νους
Ξεσπάει
Ο χειμώνας και γελάει
Στα δίχτυα του κρατάει
Μια άνοιξη χλωμή
Πάει
Η αγάπη και ξεφτάει
Ποιος ξέρει που γυρνάει
Σε ποια αγκαλιά θρηνεί
Σωπαίνουν τα πουλιά κι η θλίψη μου στεγνή παρακαλάει
Δυο τρία δάκρυα μου ζητάει να δροσιστεί
Εγώ που έχτισα μια φυλακή από ουρανό και στάχτη
Ξύπνησα κι η αγάπη μου δεν ήταν πια εκεί
It’s gone
It flies far from me
My love seeks
For new heavens
It suffocates
My heart and it’s thirsty
And it cries and sings
About everything the mind does not know
It breaks out
The winter and it laughs
In its nets it holds
A pale spring
It’s gone
The love and it wears out
Who knows where it roves about
In whose arms it mourns
The birds fall silent and my sorrow is bagging dry
It asks me for two three tears to refresh
I, who have built a prison out of heaven and ashes
Woke up and my love was not there anymore.
βυθός © 20.09.2006