Astro de mañana
Κοριτσάκι μου,
θέλω να σου φέρω
τα φαναράκια των κρίνων
να σου φέγγουν στον ύπνο σου.
Κοιμήσου κοριτσάκι.
Είναι μακρύς ο δρόμος.
Πρέπει να μεγαλώσεις.
Είναι μακρύς
μακρύς
μακρύς ο δρόμος.
Το παιδί μου κοιμήθηκε
κι εγώ τραγουδάω...
Δύσκολα είναι, κοριτσάκι,
στην αρχή.
Τι να πεις, δεν ξέρεις.
Δύσκολα είναι στην αρχή.
Γιατί δεν είναι, κοριτσάκι,
να μάθεις μόνο
εκείνο που είσαι,
εκείνο που έχεις γίνει.
Είναι να γίνεις
ό, τι ζητάει
η ευτυχία του κόσμου,
είναι να φτιάχνεις, κοριτσάκι,
την ευτυχία του κόσμου.
Άλλη χαρά δεν είναι πιο μεγάλη
απ’ τη χαρά που δίνεις.
Να το θυμάσαι, κοριτσάκι.
Niñuca,
quiero traerte
los farolillos de las azucenas
para que te alumbren en tu sueño.
Duerme, niñuca,
el camino es largo.
Tienes que hacerte mayor.
Es largo
largo
largo el camino.
Mi niña se ha dormido
yo canto.
Es difícil, niñuca,
al principio.
No sabes qué decir.
Es difícil, al principio.
Porque no es sólo, niñuca,
que aprendas
lo que eres,
en lo que te has convertido.
Es que te conviertas
en lo que pide
la felicidad del mundo;
es que fabriques, niñuca,
la felicidad del mundo.
No hay mayor alegría
que la alegría que das.
Recuérdalo, niñuca.
Avellinou © 30.05.2016