Magdalene
Μαγδαληνή
κατέβα κάτω στην αυλή
να σε δω, να σου μιλήσω
και να σε γλυκοφιλήσω.
Μαγδαληνή, δεν ντρέπεσαι
να λες πως δεν παντρεύεσαι.
Στέλνω σου χαιρετίσματα
μα συ μου κάνεις πείσματα
πείσματα με πεισματώνεις
την καρδιά μου την πληγώνεις.
Γιαλό γιαλό πηγαίναμε
κι όλο για σένα λέγαμε.
Εσύ είσαι ο ήλιος της αυγής
που λάμπει μες στα δάση
κι όποιος σε περιμπλεχτεί
το νου του θα τον χάσει.
Μαγδαληνή, έλα μίλα μου
κι ήμάρανες τα χείλη μου.
Περνάς και δε μας χαιρετάς
περνάς και δεν κοιτάζεις
τι κρύβεις στην καρδούλα σου
αχ, και αναστενάζεις.
Μαγδαληνή, δεν ντρέπεσαι
να λες πως δεν παντρεύεσαι.
Magdalene,
komm herunter in den Hof
damit ich dich sehe, mit dir rede
und dich zärtlich küsse.
Magdalene, schämst du dich nicht
zu sagen, dass du nicht heiratest.
Ich schicke dir Grüße
aber du stellst dich stur
stur und trotzig mir gegenüber
und du verletzt mein Herz.
Wir gehen am Strand entlang
und reden dauernd über dich.
Du bist die Morgensonne
die in den Wäldern scheint
und wer mit dir zu tun hat
wird seinen Verstand verlieren.
Magdalene, komm rede mit mir
meine Lippen sind schon ausgetrocknet.
Du gehst vorbei und grüßt mich nicht
du gehst vorbei und schaust nicht her
was verbirgst du in deinem Herz
ach, und seufzt.
Magdalene, schämst du dich nicht
zu sagen, dass du nicht heiratest.
Balinger © 12.06.2016