sueño | ||
Δε μ’ έφταν’ ούτε καν αχός μες στη ζωή που ζούσα. Κι η θύμηση λιγόθυμη των όσων αγαπούσα. Κι ήρθ’ η ματιά σου γελαστή εαρινή αχτίδα και για τα, που μου λείψανε μου μίλησε μ’ ελπίδα. Μα είν’ οι χαρές μας φτερωτές και το φθινόπωρο είναι μέσα στην ίδια μου φωνή που σου φωνάζει: -"Μείνε". Και της ματιάς σου ο γελαστός ήλιος θα βασιλέψει και τ’ όνειρο θα ξεχαστεί προτού καν αληθέψει. | No me llegaba ni un ruido siquiera a la vida que vivía. Y mi memoia recordaba apenas a cuantos quería. Entonces vino tu mirada sonriente, rayo vernal de sol, y me habló esperanzada de lo que yo había echado en falta. Mas nuestras alegrías tienen alas y el otoño ha penetrado en la entraña misma de mi voz que grita "¡Quédate!" Y el sol sonríente de tu mirada se va a poner. Y este sueño será olvidado antes de siquiera hacerse realidad. | |
Avellinou © 31.10.2014 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info