Cravings
Πέρασαν χρόνια κι η καρδιά μου πια δεν κλαίει
Μόνο μεθάει και θυμάται και γελά
Με τους αετούς μου που όλοι γίναν αρουραίοι
Μόλις με είδαν να ορμάω στη φωτιά
Πέρασαν χρόνια και κατάλαβα τι φταίει
Που όλοι δειλιάζουμε μπροστά στην ομορφιά
Ακούω καλύτερα τη γάτα μου να κλαίει
Παρά του πόθους μου να ουρλιάζουν σαν σκυλιά
Μα τι είν’ αυτά που λέει
Του `βαλε ο διάολος φωτιά
Τα λέει ξεθυμαίνει
Και ξαναπαίρνει τα βουνά
Πέρασαν χρόνια κι η ψυχή μου πια το ξέρει
Όσοι φτερούγισαν και πήγαν πιο ψηλά
Ήταν ανάξιοι ρηχοί και τιποτένιοι
Και κάποια μύγα τους τσιμπούσε τα φτερά
Αχ πόσο γρήγορα αυτή η ζωή διαβαίνει
Όλοι επιστρέφουμε μια μέρα στη σιωπή
Μόνο η βλακεία μας αιώνια παραμένει
Να μας ξοδεύει και μετά να μας υμνεί
Μα τι είν’ αυτά που λέει
Του `βαλε ο διάολος φωτιά
Τα λέει ξεθυμαίνει
Και ξαναπαίρνει τα βουνά
Its been so many years that my heart has learnt not to cry
Its been so many years that my heart has learnt not to cry,
but solely drinks and laughs at memories
of all these eagles that turned into coward rodents
when the saw me jumping into the fire.
Its been so many years that I finally understood the cause
why we all flinch before beauty.
I'd rather listen to my cat weeping
than to my cravings howling like dogs.
But what is he talking about?
Some devil's fire was cast on him.
He bursts and wanes to vein
And goes up to the mountains again.
It's been so many years that my soul has come to know
that those who fluttered and went high
were worthless, shallow and vile
and some gadfly would spur upon their wings.
Oh, how fast life goes by,
One day we will all return to silence
But our idiocy lies eternal
to spend and then to praise us.
But what is he talking about?
Some devil's fire was cast on him.
He bursts and wanes to vein
And goes up to the mountains again.
gi-manos © 03.04.2016