Aunque se hayan extinguido como una sombra

Aunque se hayan extinguido como una sombra
Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ’ όνειρό μου, κι αν έχασα για πάντα τη χαρά, κι αν σέρνομαι στ’ ακάθαρτα του δρόμου, πουλάκι με σπασμένα τα φτερά Κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί, το λεύτερο που εσκέφτηκα τραγούδι κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί Κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ καθάρια πως ταράζεται η ψυχή μου σα βλέπω το μεγάλο ουρανό, Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη, και ογραίνοντας την άμμο το πρωί, μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι, μου λέει για κάποια που `ζησα ζωή!		Aunque mis sueños se hayan extinguido como una sombra aunque haya perdido para siempre la alegría aunque vomite entre las inmundicias de la calle cual pajarillo alirroto aunque se haya marchitado antes de abrirse la flor del jardín de mi corazón la canción libre que idee aunque supiera que nunca se cantaría Aunque haya enterrado mi propia vida profundamente en la pena que peno qué límpida revulsión sufre mi alma cada vez que miro al ancho cielo. La mar al acercarse inmensa a humedecer la arena de mañana me sigue hablando de cierto litoral conocido de cierta vida que viví.
Avellinou © 21.05.2015

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info